|
||||||||
In de regio New England is Rhode Island de kleinste Amerikaanse staat. Het is de zevende minst bevolkte, maar na New Jersey de tweede meest dichtbevolkte. Het is geen eiland, want het grootste deel van de staat bevindt zich op het vasteland. De staat grenst aan Connecticut, Massachusetts en de Atlantische Oceaan. De hoofdstad is Providence, de meest dichtbevolkte stad op Rhode Island. De officiële bijnaam van Rhode Island is de "Ocean State", een verwijzing naar de grote baaien en inhammen die ongeveer 14% van de totale oppervlakte beslaan. Gitarist Bob Angell richtte in 1966 op Rhode Island, daar waar hij geboren was en sterk beïnvloed door de platen van Chuck Berry en Jimmy Reed die hij op de lokale radio hoorde, de eerste elektrische bluesband Blues Outlet (‘I Feel so Good’ – 2002) op. Als Angell's oude mentor zei de legendarische gitarist Hubert Sumlin (1931-2011): "Hij is echt een van de beste…". Het was dus helemaal geen verrassing toen hij in 2015 werd opgenomen in The Rhode Island Music Hall of Fame. Het was in de Ocean State dat de North Eastern Blues zou worden geboren en waar ze nog steeds bloeit. Supernal Blues is een actueel bewijs van de unieke aard van North Eastern Blues. “Supernal: highest, most, top, supreme, extreme…” "Supernal" (hoogst) wordt als begrip gedefinieerd als gerelateerd aan de lucht of hemel, van uitzonderlijke kwaliteit of omvang, hoogst, meest, verheven. De vijftien nummers op Bob Angell’s nieuwe album ‘Supernal Blues’ zijn opgenomen in Newport, Rhode Island, in de Stable Sound Studio en in Memphis in de legendarische Sun Studio. Ze variëren van delicate akoestische deuntjes en zinderende elektrische gitaren tot stampende goodtime rockers. En de hoogvliegende teksten -wacht maar tot je “Drinkin’ Shoes” hoort- zijn even vermakelijk als diep. Maar, het is allemaal pure Natch'l blues, met een directe link naar ‘The Natch'l Blues’, het tweede studio album van blues artiest Taj Mahal, uitgebracht in 1968. Ondersteunende muzikanten doen hun ding op verschillende, voornamelijk “losse” nummers. Duke Robillard duetteert met Angell op de instrumentale opener "Immediate Blues.". Vinnie Earnshaw op bas en Jack Moore op drums verzorgen de swingende instrumental "Slo-Pokin’” en Kelly Knapp en Dylan Walker de achtergrondzang op afzonderlijke tracks. “Harmonica” Robert Marsella doet zijn naam eer aan op twee nummers. ‘Supernal Blues’ klinkt alsof Angell herinneringen citeert en met ons zowel zijn diepe overwegingen als humor deelt. De trieste, vaak emotionele dingen, zoals wanneer je geliefde je verlaat op “If You're Really Gonna Leave Me” met passende harmonicatussenkomsten van Marsella vs. het opgewekte en er qua zang uitspringende “Blue Memphis” of het dubbelzinnige “Eatin' Ain't Cheatin'”, waarin uit eten gaan met je maîtresse geen bedrog is, zeker als verwacht wordt dat de liefde die avond goed zal smaken…". Waarschijnlijk bedoeld als “opwarmers” zijn de gitaarsolo’s op “One Minute with the Blues” (01:08) en “One More Minute with the Blues” (01:05) details die Angell verder typeren. Het is album is verder een verzameling van stijlen: solo-fingerpicking blues à la Blind Boy Fuller en Skip James (“Drinkin' Shoes”), oldskool r’n’r (“Snake Shakin' Daddy”, “One-Eyed Cadillac”), teen bops (“Slo-Pokin'”)en vaak diepe donkere blues (“Nothin' Like My Baby”), met een gezonde dosis humor en sentiment. Na “Lonely Here no More”, waarin de slide gitaar meer dan vijf minuten lang eenzaamheid en pijn uitstraalt volgt er nog de korte afsluiter, “Jesus Loves Me”. Het is hier de enige cover, een niet zo traditionele bewerking van de hymne “Jesus Loves Me”. In de intro wat piano en een refrein van zoete vrouwenstemmen. Ze moeten daarna plaatsmaken voor een rollende NOLA-geïnspireerde piano en akoestische slide-gitaar, die pas op het einde ruimte laten om elkaar de dames te omarmen. Voor degenen onder ons die willen dat blues persoonlijk, verrassend en uniek klinkt, is Bob Angell en zijn ‘Supernal Blues’ de ultieme frisse luchtspiegeling… “For those of us who want blues to sound personal, surprising and unique, Bob Angell and his "Supernal Blues" is the ultimate fresh mirage... “ (ESC – rootstime.be) Eric Schuurmans Album track list: 01. Immediate Blues (03:45) - 02. Blue Memphis (03:06) - 03. If You're Really Gonna Leave Me (04:15) - 04. Drinkin' Shoes (04:29) - 05. Interessant is zeker het interview dat Michael Limnios (Blues Network) vorig jaar deed met Bob Angell (“talks about Hubert Sumlin, Ginsberg, John Mayall, Big Walter Horton and RI scene…”). Discography BOB ANGELL: Supernal Blues [2020] | ? | I Feel So Good, by Blues Outlet [2002] |
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
